‘Reuring en een ontwikkelopgave, daar houd ik van’

Ze komt uit een ondernemersgezin, is een initiatiefrijk type en vrijheid en onafhankelijkheid zijn haar grootste drijfveren. Voor mensen die Ingrid Donders goed kennen, is het dan ook geen verrassing als zij – na 13 jaar in loondienst gewerkt te hebben – in 2013 voor zichzelf begint. De keuze om met Donders HRM te starten, daar heeft ze geen moment spijt van gehad, zo vertelt ze nu stellig. “Eerlijk is eerlijk: ik ben mijn echtgenoot wel mínstens een etentje verschuldigd voor de uren die hij me al die jaren ook in het weekend missen moet. Maar ik ga nog iedere dag helemaal ‘aan’ voor mijn werkzaamheden als zelfstandig ondernemer. Vanuit mijn passie voor het in beweging brengen van mensen, teams en organisaties. Dan weet je dus ook precies waar je al zo lang zo hard voor aan het werken bent. Ik ben een blij mens.”

Met het eerste Donders HRM-decennium achter de rug, is het een mooi moment om terug te blikken op hetgeen de afgelopen jaren is gebeurd. Binnen haar onderneming, maar ook in haar vakgebied. Ingrid blikt daarnaast natuurlijk ook even vooruit. Op de ambities die ze voor de komende jaren met haar onderneming heeft en de activiteiten die vanwege het jubileum op stapel staan. “Ik ben uiteindelijk ook ‘maar gewoon een kleine zelfstandige’, dus al te groots vieren ga ik het niet. Toch wil ik er wel bij stilstaan. Want ik vind dit jubileum ontzettend bijzonder én ik ben er trots op en dankbaar voor.”

De mkb-sector ontzorgen
Het is 2013 als Ingrid met werkervaring bij 2 verschillende werkgevers op zak naar de KVK stapt. “Ik vond het tijd voor een eigen onderneming. Om mijn opgedane kennis en ervaring bij diverse organisaties in te kunnen zetten. Maar ook om mijn nieuwsgierigheid, honger naar onafhankelijkheid en onderzoekende instelling optimaal kwijt te kunnen. En dus schreef ik mij – met de zegen van het thuisfront – in het handelsregister in.”

Haar concrete ambitie op dat moment? Organisaties in de mkb-sector ontzorgen bij alle vraagstukken over HR, zodat ondernemers kunnen doen waar zíj́ goed in zijn. “En dan HR in de volle breedte, wellicht ook vanwege die nieuwsgierige inslag. Werving en selectie, verzuimcasuïstiek, leren en ontwikkelen, arbeidsvoorwaarden, de juridische kant; ik vond het allemaal te interessant om me tot een selectie ervan te beperken. En zo is het vandaag de dag nog steeds. Al ben ik een specialist waar nodig, ik ben bovenal een generalist. Ik verwacht niet dat dat ooit verandert.”

Van toen tot nu
Toen Ingrid 10 jaar geleden met Donders HRM begon, waren er lang niet zoveel zelfstandigen op HR-gebied als nu. “Ik heb voor mijn gevoel ook altijd meer conculega’s dan concurrenten gehad. Je helpt elkaar waar mogelijk. En wanneer je zelf geen tijd voor een opdracht hebt, dan speel je ‘m naar een ander door. Dat werkt ontzettend fijn.”

Dat ze wat haar vakgenoten betreft niet zozeer in termen van concurrentie denkt, dat heeft wellicht ook te maken met haar agenda. “Nee, ik heb geen tijd om achterover te leunen. Eigenlijk al een decennium lang niet meer. Jaar één was het spannend; mijn eerste opdrachtgever had ik vrij snel binnen, maar daarna zat ik een halfjaar zonder. Ik had immers veel werkervaring in loondienst en weinig als interim. Vooral dat laatste bleek voor opdrachtgevers van belang. Maar in januari 2014 diende zich een opdrachtgever aan die het me gunde en vanaf dat moment is het allemaal echt gaan rollen. Sindsdien zit mijn agenda standaard ‘vol’. Ik overweeg regelmatig om één dag in de week te reserveren voor onder meer administratieve zaken, maar het komt er niet van. Er is gewoonweg te veel werk te doen. Dus de administratie doe ik vaak in de avond of in het weekend. Maar ook dat hoort erbij.”

Liefst reuring en een ontwikkelopgave
Wat ze na 10 jaar Donders HRM kan concluderen: Ingrid houdt van reuring en ontwikkelopgaven binnen organisaties. “Daar mag je mij voor bellen. Daar ga ik namelijk héél erg goed op.” Waar anderen de term ‘veranderopgave’ hanteren, zet zij heel bewust de term ‘ontwikkelopgave’ in. Het woord ‘veranderen’ is een beetje dubbel, zo legt ze uit. “De term kan de indruk wekken dat het niet goed gaat, maar ik vind juist: je moet behouden wat er goed gaat en enkel aanpassen wat er beter kan of wat er niet werkt. Het hoeft dus niet altijd om een volledige kanteling te gaan.”

Reuring, daar is in het afgelopen decennium volop sprake van geweest. Zo zette onder meer de coronapandemie Ingrid haar vakgebied tijdelijk op z’n kop. “Organisaties waar ik kwam, zochten opeens naar antwoorden op vragen als hoe werkt dat hybride werken en hoe blijven teams op afstand met elkaar verbonden? Maar ook: hoe houd je in tijden van thuiswerken het welzijn van je mensen in het oog, bijvoorbeeld bij organisatiewijzigingen of verdrietige gebeurtenissen (in de privélevens) van collega’s? Voorheen verwerkten zij zulke zaken samen op kantoor, nu opeens in hun eentje thuis.” Ook zag ze in de ruim 20 jaar dat zij nu werkzaam is in haar vakgebied de positie van human resources binnen organisaties veranderen. “HR is een echte businesspartner geworden die aan de directietafel zit en wordt in toenemende mate als een waardevolle gesprekspartner beschouwd. Zo hoort het natuurlijk ook te zijn, maar zo is het niet altijd geweest.”

Herinneringen aan 10 jaar Donders HRM
Gevraagd naar haar mooiste herinnering sinds de start van Donders HRM blijft het even stil. “Ja, jeetje… ik koester heel veel momenten. Specifieke gebeurtenissen, maar ook het gegeven dat Donders HRM nog steeds bestaat en dat het me lukt om als zelfstandige mijn boterham te verdienen. Want je kunt er zelf nóg zo hard aan trekken, je bereikt zo’n jubileum alleen door het vertrouwen van de partijen waarmee je werkt én de mensen die je treft.”

Een mooie herinnering is het fusietraject tussen 3 woningcorporaties. “Dat was een ontzettend intensief, maar interessant traject. Want hoe ga je 3 organisaties tot één organisatie samenbrengen? We hebben lange dagen gemaakt: met veel avondsessies met directies, MT en HR. Er zijn pittige gesprekken gevoerd met de vakbonden. Uiteindelijk is alleen samen met de ondernemingsraad een sociaal plan afgestemd. Natuurlijk valt het zwaar als je gedwongen afscheid moet nemen van mensen, maar – hoe paradoxaal ook – het is ook heel fijn als je op diezelfde dag mensen mag vertellen dat er een plek voor hen is in de nieuwe organisatie. En al die ongeveer 80 gesprekken vonden op één dag plaats, samen met directie en HR. Dat zijn heftige dagen. Ook bij ons is er dan ontlading nodig en dan is het fijn om samen na te praten over de dag.” 

Ze heeft later overigens nog telefoontjes gekregen van mensen die na die fusie niet mee konden naar de nieuwe organisatie, zo vertelt ze. “Daar heb je dus de minder leuke gesprekken mee gehad. Toch nemen zij de moeite om nog even te laten weten dat ze goed terechtgekomen zijn of dat de wisseling ze uiteindelijk erg goed heeft gedaan. Dat ze bellen, vind ik een mooi compliment. Het is de bevestiging dat ze voelen dat ik écht betrokken ben.”

En minder fijne momenten in de afgelopen 10 jaar? Ook die waren er wel, zo stelt Ingrid. “Ik heb bijvoorbeeld weleens een opdracht teruggegeven. Ik voelde eigenlijk al vanaf moment één dat het niet klopte, maar ik wilde de opdracht wel een kans geven. Ik zag het als een uitdaging voor mezelf en het leek een toffe inhoudelijke opdracht. Ook dat is ondernemen: soms neem je een risico. Een ervaring die op dat moment vervelend was, maar wel heel waardevol. Dat is meteen ook een mooie leerschool geweest; altijd naar je onderbuikgevoel luisteren. Het hoofd-, hart- en buikgevoel moeten kloppen en in balans zijn. Dat ervaar ik steeds meer als een belangrijke waarde en richtsnoer voor mezelf.”

Blik op de toekomst
Vooruitkijken naar de toekomst; het is wat Ingrid met regelmaat doet. “Organisaties spelen in mijn optiek vaak vrij laat in op ontwikkelingen zoals de krapte op de arbeidsmarkt door vergrijzing en ontgroening. Een echt goede strategische personeelsplanning kan hierbij helpen, maar die wordt nog te weinig omarmd. De komst van millennials brengt ook echt een andere generatie in organisaties. Een generatie die waarde hecht aan continue (zinvolle) ontwikkeling, gelijkwaardigheid, ervarend leren, erkenning en een goede werk-privébalans. De focus ligt in mijn beleving de komende jaren vooral op het vinden, binden, boeien en vooral ook op het laten groeien van mensen. En die groei zit niet zozeer in groeien in een functie, maar met name in groei in veerkracht, aanpassingsvermogen en het nemen (én voelen) van eigenaarschap. Daar horen ook ander leiderschap en andere randvoorwaarden bij.”

De metafoor die Ingrid vaak voor haar werk gebruikt, is ‘breken, bouwen en beheren’. “Dat klinkt misschien heel cru, maar ik word ‘warm’ van ontwikkelopgaven en van transities die organisaties en teams doormaken. Van breken en van bouwen, zeg maar. Het past niet bij mij om op de winkel te passen. Het is echt het werken aan de toekomst, zonder de mensen en het verleden uit het oog te verliezen, waarvan ik gelukkig word.” 

Haar eigen wensen en ambities voor de komende 10 jaar heeft ze dan ook snel geformuleerd. Er is een ontwikkeling die in de afgelopen jaren al is ingezet. “Ik focus me steeds meer op organisatieontwikkeling en teamcoaching. Niet voor niets ben ik een samenwerking met 3 collega teamcoaches aangegaan. Vanuit het samenwerkingslabel ‘ConnectINteams’ werken we nu bijna 2 jaar samen. We versterken elkaar, allemaal vanuit onze eigen achtergrond en expertise. We bundelen onze krachten vanuit onze gezamenlijke passie: mensen en teams in beweging brengen en helpen het beste uit zichzelf te halen.” 

Of alle wensen en ambities over 10 jaar afgevinkt zijn? “Ik ben doel- en resultaatgericht en als ik iets voor ogen heb, dan zorg ik ook dat het gebeurt. Dat gaat vast wel goed komen dus. Maar alles op z’n tijd. Eerst mijn 10-jarig jubileum vieren, dan volgt de rest daarna.”

Meedelen in de feestvreugde? Houd de socials in de gaten voor een leuke winactie en nieuwe verhalen.